Podstawowym instrumentem Stacji jest 60-cm teleskop Cassegraina, produkcji Carl Zeiss Jena o efektywnej ogniskowej 7500mm. Pracuje on nieprzerwanie od 1973 roku. Teleskop wyposażony jest w cienką kamerę CCD Tektronix o wysokiej wydajności kwantowej i rozmiarach 512×512 pikseli. Niegdyś pozwalało to otrzymywać rozsądnej jakości fotometrię obiektów 19 wielkości gwiazdowej (zdrowe ludzkie oko widzi do 6 wielkości gwiazdowej), obecnie jednak efektywny zasięg zmalał do około 16-17 mag z uwagi na przejściowy brak precyzyjnego autoguidera. Pole widzenia kamery wynosi ok. 6 minut łuku, co oznacza, że gdybyśmy obserwowali Księżyc, to zobaczylibyśmy jedynie 5% powierzchni jego tarczy.
Surowe obserwacje są zapisywane jako obrazki w formacie FITS. Obserwatorzy mogą na miejscu zredukować dane pakietem IRAF (dostępny jest również pakiet MIDAS), jak również otrzymać gotową fotometrię za pomocą programów DAOphot, DOphot i Allstar. Zarówno surowe obserwacje, jak i gotową fotometrię można zapisać na płytach CD-R/RW lub przesyłać za pomocą internetu.
| Parametry teleskopu | |
|---|---|
| Średnica zwierciadła głównego | 60 cm |
| Światłosiła zwierciadła głównego | f1:4 |
| Światłosiła układu | f1:12,5 |
| Ogniskowa zwierciadła głównego/układu | 2,4 m/7,5 m |
| Pole widzenia teleskopu/kamery | 10’/6,5′ |
| Typ/montaż | Cassegrain/paralaktyczny |
| Parametry kamery CCD | |
|---|---|
| Główne CCD | Tektronix, model TK512CB 512×512 px + 50 px preskanu |
| Długość boku piksela | 27 μm |
| Rozdzielczość | 0,74”/piksel |
| Wydajność | w maksimum ok. 7000A, 60%-70% |
| Wzmocnienie (gain) | 9,2 e–/ADU |
| Średni szum odczytu (readout noise) | 13,7 e– |
| Auto-guider | Texas Instruments, model TC-211 192×165 px (chwilowo niesprawny) |
Wykorzystywany jest 16-bitowy konwerter A/D, co daje maksymalną ilość zliczeń 65535. Przy typowym seeingu w Polsce rzędu 3,0”, FWHM wynosi ok. 4 pikseli.